เมื่อสายน้ำถามทางที่ต่างขั้ว
ความขลาดกลัวเก็บซ่อนซึ่งอ่อนไหว
กล้าเผชิญเกินเก่ากว่าเท่าใด
จึงยิ่งใหญ่หยดหนึ่งรวมถึงกัน
ท่ามนทีชีวิตไม่ผิดเผ่า
หลากลำเนานับเนื่องจะเรืองสรรค์
สูงต่ำต่างล้ำค่าคือสามัญ
ไม่มีขั้นคอยข่มให้กลมกลืน
จึงเสรีร่วมร้อยทยอยยิ่ง
ใช่อ้างอิงอำพรางเพียงต่างตื่น
เติมกระแสแผ่ผุดเพื่อจุดยืน
จะพลิกผืนแผ่นดินด้วยวิญญาณ์
อาจอุดมได้ด้วยการช่วยชู
การคืนสู่สมดุลแห่งคุณค่า
เมื่อมั่นคงตรงชัดซึ่งศรัทธา
ทั้งแหล่งหล้ารองฝันร่วมบันดาล
งดงามในท่ามทุกข์ที่ลุกร้อย
จะเรืองรอยรวมร่ายซึ่งสายสาน
สู่ชีวิตผลิตผลิปณิธาน
ที่ขับขานครรลองเพื่อผองชน
เพื่อแผ่นผืนคืนกลับการรับรู้
ในอณูน้ำตาต่างพร่าหม่น
ซับชีวิตจิตวิญญาณที่ทานทน
ว่าเหลื่อมล้นหลากหลายและพ่ายพัง
หากสายน้ำในใจจะไหลร้อย
เป็นเกลียวกลอยกลั่นกล้าให้หาฝั่ง
ย่ำนิยามข้ามโค้งคดเคยบดบัง
แล้วเหยียบหยั่งเยื่อใยแห่งไมตรี
เมื่อหมื่นพันบรรจบคำรบใหม่
แสงอุทัยถามทักซึ่งศักดิ์ศรี
ผืนแผ่นดินด่างดำด้วยย่ำยี
รัศมีมิตรมั่นก็บรรเทา
มองสายน้ำยามร่ายรำร่วมกำหนด
กี่โค้งคดค้ำเคียงสำเนียงเผ่า
ในมนุษย์สุดสายพรายเพียงเงา
หารวมเหล่าเท่าถึงเป็นหนึ่งเดียวกัน
ธรรมดา
ลุ่มน้ำสาละวิน
๒๙ มิถุนายน ๒๕๕๓
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น