๏ ฝันของต้นกล้า

       

            ฟ้าครึ้มฝนหล่นร่วง           ดั่งสรวงทราบอัชฌาสัย
                   หล้าแล้งรับกับไฟ             ก็พลันฟื้นระรื่นรมย์

                   พฤกษาสิกล้าแย้ม              ผลิใบแต้มตามปฐม
                   ชูช่อก่อก้านกลม                เสนอหนึ่งจะพึงพราว

                    แรกรุ่นละมุนหมาย           ก็ท้าทายถึงห้องหาว
                    ต่อยอดกอดดวงดาว          หาเพียงพรั่นประหวั่นใด

                    ระยะประคองต้น               แม้จะหม่นจะหมองไหม
                    แตกช่อล้อลมไกว              ยิ้มรับหล้าและตาวัน 

                    เฉิดฉายปลายพุ่งโพ้น        สูงจากโคนคว้าความฝัน
                    ผ่านเพียรผ่านภัยพัน          เพื่อจะพ้นเป็นต้นตรง

                    ยอดเหยียดสูงเสียดฟ้า       รากอยู่หล้าลืมหรือหลง
                    รำลึกเถิดพฤกษ์พงศ์          เพื่อโอบเอื้อเพื่อมวลชน

                    จรรโลงโลกรุ่มร้อน          เขียวขจรขจัดหม่น
                    พันธะธุระตน                    เป็นปอดให้หัวใจงาม ฯ

                                                 ธรรมดา
                                                ๒ กรกฎาคม ๒๕๕๗