กราบเบื้องบาทบูชาตถาคต
พระทรงหมดเยื่อใยในสังสาร-
มโนน้อมวันทาครูอาจารย์
ผู้ห่างมารน้อยใหญ่ใจแจ้งมรรค
...
สายน้ำสายหนึ่งซึ่งเคว้งคว้าง
หลงโลกกว้างทางไกลจนไร้หลัก
เส้นชีวิตผิดผลชอบกลนัก
คล้ายจมปลักยืดเยื้อเหลือกำลัง
เกิดคำถามมากมายอยู่รายล้อม
ใจจึงผอมเพียงใจในหวั่น หวัง
แสงสักนิดน้อมสู่ ก่อนผู้พัง
จะยิ่งหยั่งลึกล้าชะตาตน
จิตเมื่อป่วยด้วยดื้อผู้ถือทุกข์
ย่อมต้องปลุกด้วยธรรมคำเหตุผล
ปฏิบัติศรัทธายาแยบยล
ทิ้งทางหม่นมุ่งหาผู้อาจารย์
จะยากง่ายสายน้ำในยามนี้
สู่วิถีธรรมดามาสมาน
ใจร้าวหลงและหลับอยู่นับนาน
จะตื่นต้านต่อหนแห่งคนเป็น
...
เริ่มบวชนาคหนึ่งเดือนเตือนตนไว้
อัชฌาสัยสืบสู่การรู้เห็น
เปิดตานอกบอกตาในใจเช้าเย็น
พึงบำเพ็ญตนต่างเส้นทางเดิม
ขานนาคชัดศรัทธาเอสาหัง
ข้อวัตรตั้งตรวจทานการริเริ่ม
เหนื่อยหนักเบาไม่บ่นทนตามเติม
นิ่งนอกในใจเสริมสู่เดิมดี
วันละมื้อถือทานผ่านห้วงหิว
เดินตัวปลิวใจเย็นเช่นสุขี
สมาธิผลิผลดั่งมนต์มี
หลังพระพี่เพียรสอนอาทรธรรม
...
ลงจากเขาเข้าโบสถ์บวชเบื้องหน้า
ตั้งใจใสศรัทธา ถ้าถลำ
ละโลกหลังลงหมดต้องจดจำ
เสร็จสวดย้ำอยู่นั้น บรรพชิต
แทนคุณบิดามารดรสะท้อนถึง
ลูกจะพึงตั้งตนฝึกฝนจิต
อยู่โดยธรรมโดยวินัยเนืองนิจ
น้อมในกิจสงฆ์สู่แต่ผู้เพียร
“อธิษฐานเถิดธรรมจำรัสโลก
ให้สัตว์โศกรู้รั้งใต้บังเหียน
ก่อกิเลสรัดล้นแล้ววนเวียน
ได้เห็นเทียนแห่งธรรมนำใจจร”
...
กลับขึ้นเขาเข้าป่าสังฆาวาส
ไม่ข้องขาดข้อวัตรขัดคำสอน
บริขารควรนั้นตามขั้นตอน
พินทุก่อนการใช้ ให้รู้รักษ์
นวกะพระผู้ยังรู้น้อย
นวกะพระผู้ยังรู้น้อย
สำรวมรอยตามผู้ท่านรู้จัก
ภาวนานอกในใจมั่นมรรค
น้อมในหลักสัทธรรมพระสัมมาฯ
องค์หลวงปู่ท่านสอนให้นอนดึก
รู้ให้ลึกเชิงชั้นแห่งปัญหา
ฝึกฝนตนตามปฏิปทา
และรักษาอารมณ์ให้สมดุล
หลายรู้สึก-นึกคิดในจิตนั้น
วนเวียนกันเกิด-ดับนับว่าวุ่น
อาศัยสติธรรมคอยค้ำจุน
จึงรู้หมุนทวนทางวางอารมณ์
คิดเท่าที่จะคิดทั้งผิดถูก
เพื่อจะปลูกปัญญาให้สาสม
ล่วงหลายเดือนดั่งคิดจิตไม่จม
แม้หลงลมโลกลู่ก็รู้ลด
...
สายน้ำที่ทอดยาวอยู่เบื้องหน้า
เรื่อยไหลใกล้วันลาสิกขาบท
เก้าเดือนดังได้รู้ ผู้พยศ
น้อมในกฎจดจำทุกดำเนิน
กราบลาแล้วหลวงปู่ครูอาจารย์
ศิษย์ซึ่งผ่านอบรมก้มสรรเสริญ
วาสนาน้อยน้าวไม่ก้าวเกิน
ให้ต้องเดินดุ่มดั้นสามัญชน
ธรรมดา
๓๑ มกราคม ๒๕๖๐
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น