สามโลกธาตุทะเลลึก
ล้วนผนึกแนบแน่นดั่งแก่นหิน
หุ้มห้วงจิตปิดตาเป็นอาจิณ
จึงชาชินภพผังในวังวน
ว่ายวิถีมีมาผู้ล้าหลง
กี่ปลดปลงก็เปลี้ยละเหี่ยหน
กี่เงื่อนงำล้ำลึกกี่ตรึกตน
ต้องคิดค้นข้ามเขื่องกี่เปลื้องปม
คำหลวงปู่รู้ร้อนและเย็นย้ำ
รู้ถลำเย็นร้อนผ่อนผสม
สติมั่นมัฌชิมาที่อารมณ์
รู้ทับถมก่อนทิ้งต้องจริงจัง
พุทธธรรมดำรงประสงค์ชี้
จะผิดถูกชั่วดีให้มีหวัง
มีวันตื่นฟื้นฟ้าขึ้นมาฟัง
ธรรมที่รั้งใจรู้ผู้เบิกบาน
นฤมิตมรรคาก็ปรากฏ
หมื่นบรรพตพ้นพรางจางหมอกม่าน
ข้ามความคิดติดดินดวงวิญญาณ
เมื่อตื่นต้านต่อเหตุเมตตาธรรม
ในเราล้วนทะเลและหุบเหว
สุขซ่านเปลวเป็นไฟใจถลำ
ทุกข์ถาโถมทั้งสิ้นแผ่นดินดำ
พึงต้านต่ำต่อสู้เยี่ยงผู้พ้น
เพียงประโยชน์ยังเราและท่านถ้วน
สำเร็จล้วนต่อโลก โศก สับสน
มากน้อยรอยเลื่อนรับผู้อับจน
ให้รู้ร่นหลีกแล้งสู่แสงทอง
ครั้งธารธรรมทอดท้นทุกชนชั้น
ซึ่งปรากฏบทบรรณที่ผันผอง
เพื่อนเกิดแก่เจ็บตายตามครรลอง
รู้ตื่นตรองตนฝ่าชลาลัย
ปรารถนานั้นล้วนจักถ้วนถึง
ช้าเร็วซึ่งต่างตั้งต่อฝั่งใฝ่
บานบนทางเที่ยงธรรมประจำใจ
แม้ยังไกลกว่ากัป นับจากนี้
ธรรมดา
๒๓
กรกฏาคม ๒๕๖๑
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น