ปีหนึ่งหลายฤดู โลกหลายผู้แสวงหา
รอยยิ้มหยาดน้ำตา ย่อมถึงทั่วทุกตัวตน
ร้อนมาก็ร้อนรุ่ม จึงทั้งกลุ้มและสับสน
ไร่สวนแต่ล้วนลน ระงมงำคำวิจารณ์
หนาวมาระอาอื่น หลายภาคพื้นพบผสาน
หลายคนก็ทนทาน กับทุกข์ถมที่จมใจ
ร้องรอจะขอฝน อีกผจญปัญหาใหญ่
ราบลุ่มระวังภัย จะท่วมทับนับอนันต์
ลมฝนคนร้อนหนาว โลกหลายร้าวรับมหันต์
ใจเรารู้เท่าทัน ถึงสุข ทุกข์ไม่ลุกลาม
ธรรมดา
๑๔ มกราคม ๒๕๕๙
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น