........เพื่อนรัก
ฤๅโลกหนักนาวาอันสาสม
ดุจรวงรังพังพ่ายกับสายลม
และหาวห่มห้วงมืดมิจืดจาง
ลำนำค่ำคืนเข็ญกระเซ็นซ่าน
ดั่งทับธารทาบทาก่อนฟ้าสาง
วิโยคเหยียบเทียบเถื่อนหรือเลือนราง
เป็นแววว้างเวียนว่ายมาทายทัก
ฝืนไฟในห้วงเหวเป็นเปลวปวด
ช่างร้าวรวดหลากลึกสำนึกหนัก
เซ่นวิญญาณลาญแหลกเมื่อแรกรัก
จึงประจักษ์จมทุกข์จะปลุกคน
เพื่อทวงสิทธิ์ทิศทิพย์ที่หยิบยื่น
ลืมตาตื่นใต้ฟ้าเพื่อหาผล
ยิ้มหยอกดาวพราวพร่างในทางตน
ฝ่าหมอกหม่นมัวหมองสู่ทองธาร
ก่อนอรุณคุ้นเคยจะเอ่ยอ้าง
เมื่อโศกสร่างศรัทธากับกล้าหาญ
เพลงพิภพพราวฟ้ามีมานาน
จะสะท้านท่วมทั่วรดหัวใจ
ซึ่งสันติเติมแล้วเป็นแนวหนุน
รับอรุณเรืองรองทำนองใหม่
แห่งมรรคาคืนค่ำมิรำไร
มีแสงใสสูงส่องละอองพราว
........เพื่อนรัก
ฤๅโลกหนักน้ำตามิกล้ากล่าว
เถิด.ทอดธุระหลับใหลในหมู่ดาว
รอรุ่งเช้าชมศรีแห่งชีวิตฯ
ธรรมดา
๑๘ มีนาคม ๒๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น