วันอาทิตย์ที่ 30 กันยายน พ.ศ. 2561

๏ ลำนำ..รุไบยาท

ตื่นขึ้นเถิดเพื่อรับแสงแห่งสูรย์ส่อง
เมื่อดาวล่องเดือนลับไปกับฝัน
ขับราตรีหนีเตลิดเพื่อเปิดวัน
เชิญร่วมกันฟังดนตรีแห่งชีวา

ไปเสียเถิดเจ้าภูตพรายแห่งสายหมอก
ไม่ช้าหรอกเสียงร้านเหล้าเขาเรียกหา
                                                                                       ประตูเปิดไยพวกเจ้าไม่เข้ามา
                                                                                       มัวก้มหน้าหดหู่อยู่ทำไม

                                                                                       ฟังสิฟังเสียงไก่ขันกระชั้นขาน
                                                                                       เป็นสัญญาณเปิดร้านค้าช้าไฉน
                                                                                       รู้เถิดว่าเวลานั้นสั้นเกินไป
                                                                                       อดีตใดหากเลื่อนลับมิกลับคืน

                                                                                       ช่วงปีใหม่ชวนให้นึกรำลึกคิด
                                                                                       ทั้งวิญญาณและชีวิตนิจจาเอ๋ย
                                                                                       มัวคอยโชคคอยชัยทำไมเลย
                                                                                       อย่ามัวเฉยเร่มาหาสุราบาน

                                                                                       เมื่อยามตายได้อะไรติดไปบ้าง
                                                                                       เพียงเรือนร่างฝังซากฝากสุสาน
                                                                                       ยังชีพอยู่ดูโลกไปให้สำราญ
                                                                                       ดอกไม้บานในแก้วเหล้าเราเริงใจ

                                                                                       ปากของเจ้าสงบนิ่งจริงจริงนะ
                                                                                      "เพื่อหัวใจชัยชนะ" มะ! เติมใหม่
                                                                                       ดื่มเถิดเพื่อนดื่มเถิดเราดื่มเข้าไป
                                                                                       ให้หัวใจและวิญญาณประสานกัน

                                                                                        จำเพื่อลืมดื่มเพื่อเมาเหล้าเพื่อโลก
                                                                                        สุขเพื่อโศกหนาวเพื่อร้อนนอนเพื่อฝัน
                                                                                        ชีวิตนี้มีค่านักควรรักกัน
                                                                                        รวมความฝันกับความจริงเป็นสิ่งเดียว

                                                                                        ไม่ว่าเป็นนครใหญ่ไพศาลสุด
                                                                                         พระสมุทรพื้นสุธาภูผาเขียว
                                                                                         แต่ละหยดรสเหล้าหลั่งดุจดั่งเกลียว
                                                                                         จักโน้มเหนี่ยวนำโลกสู่โชคชัย

                                                                                         เริ่มวันใหม่ดอกไม้ฉ่ำด้วยน้ำค้าง
                                                                                         กลีบสล้างดอกสลอนอ่อนไสว
                                                                                         หมอกเช้าพรมลมพัดสะบัดใบ
                                                                                         แต่สิ่งใดหล่อชีวิตช่วยคิดที

                                                                                        โปรดเชื่อเถิดเกิดเป็นคนไม่พ้นบาป
                                                                                         ละม้ายภาพฉลุลายระบายสี
                                                                                         หิวหรืออิ่มยิ้มหรือหัวชั่วหรือดี
                                                                                         ต่างก็มีกำไรไม่เหมือนกัน

                                                                                         มาสิมา มากับเราไม่เศร้าสร้อย
                                                                                         ถ้ำหินย้อยทะเลทรายเร่งผายผัน
                                                                                         หนุ่มหรือสาวบ่าวหรือนายไม่สำคัญ
                                                                                         ณ ที่นั่นร่มรื่นชื่นฉ่ำทรวง

                                                                                         ฟังเถิดฟัง เสียงไพเราะเสนาะซึ้ง
                                                                                         บรรยายถึงความสดใสในแดนสรวง
                                                                                         คุณแห่งฟ้าค่าแห่งดินสิ้นทั้งปวง
                                                                                         เปรียบดั่งดวงประทีปทองส่องนำทางฯ


                                                                                         ประพันธ์โดย : โอมาร์ คัยยัม
                                                                                         แปรจากฉบับ : เอ็ดเวิร์ด ฟิตซ์เจอรัลด์
                                                                                        โดย : แคน สังคีต (พิมาน แจ่มจรัส พ.ศ. ๒๕๐๘)
                                                            
 
                              

 

วันพฤหัสบดีที่ 27 กันยายน พ.ศ. 2561

๏ สวนฉัน


                                ชมป่าก็หน้าชื่น                 ตะเคียนตื่นมาสุงสิง
                  งามง้อลอออิง                    สยองแท้บ่แคร์ใคร

                  ค่ำคืนสะอื้นอ้าง                 ประมาณร้างฤๅไฉน
                  ครวญคร่ำพิร่ำไร                เทวษแล้วสิแจวจร

                  อยู่ป่าประดามี                    ทั้งทุกข์,ศรีสโมสร
                  ชุ่มฉ่ำใสอัมพร                   อาจเคว้งคว้างแค่บางวัน

                  บ้านพักพร้อมสวนสวย      อุดมด้วยได้ดังสรร
                  ดอกไม้มากสายพันธ์          จำปาแดงแสลงใจ


                  ชบาระย้าแย้ม                     ยี่สุ่นแซมช่อไสว
                  ดอกแก้วอยู่แนวใน            กระดังงาสง่างาม

                  กล้วยไม้สายน้ำผึ้ง             โสนหนึ่งเหลืองอร่าม
                  บานชื่นระรื่นคราม            มณฑาเหลืองและเอื้องคำ

                  สวนฉันเช่นฉะนี้                ก็ยินดีได้ชื่นฉ่ำ
                  มิหม่นเมื่อฝนพรำ              ฤดูร้อนสิอ่อนใจ


                                          ธรรมดา
                                                             ๑๖ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๖

 

วันจันทร์ที่ 24 กันยายน พ.ศ. 2561

๏ เพลงใบไม้

ปาฏิหาริย์หัวใจไม่บรรจบ
หนึ่งคำรบแห่งเราจึงเฝ้าฝืน
คว้าสายลมล้มทรุดทั้งจุดยืน
น้ำตาตื่นรินรดให้จดจำ
             ..
เมื่อดึกดื่นฝืนเฝ้าเงาน้ำค้าง
แรกระหว่างดินน้ำฟ้ามาถลำ
                                                                                       เพลงใบไม้ทายท้าชะตากรรม
                                                                                      ซึ่งอาจนำน้ำตามาเป็นไฟ

                                                                                       ลมพัดผ่านเพียงแผ่วเบาเท่านั้น
                                                                                       สัมผัสดาวดวงจันทร์จนหวั่นไหว
                                                                                       อีกหน่อยคงรำพึงคิดถึงใคร
                                                                                       อยากอยู่ใกล้เหลือเกินเดินลำพัง

                                                                                       นกหลงทางหลงถิ่นบินหลงฟ้า
                                                                                       รอถลาลงดินมันสิ้นหวัง
                                                                                       อยากโอบเธอที่รักหนักใจจัง
                                                                                       ปีกฉันรั้งอนาคตไม่งดงาม

                                                                                       ความเป็นจริงทิ้งเราไว้เท่านี้
                                                                                       จากทั้งที่ยังห่วงให้ท้วงถาม
                                                                                       ฉันเรือน้อยลอยเร่ทะเลคราม
                                                                                       ฤๅหาญข้ามฝั่งฟ้ามายาใจ

                                                                                        ธรรมดา
                                              ๔ มิถุนายน ๒๕๕๗
                        
 

วันเสาร์ที่ 22 กันยายน พ.ศ. 2561

๏ ตั้งต้น

นั่นแนวฟ้ากว่ากว้างดูคว้างเคว้ง
กล่อมวังเวงหว่านโศกราวโลกหลับ
ถมทางเปลี่ยวเดียวดายคนพ่ายพับ
เหมือนเดือนดับดาวดำแล้ว,ค่ำใคร

ลมแล้งแห้งแผ่นผืนผู้ยืนเหม่อ
รอแล้วเก้อกี่ครั้งภวังค์ไหว
เศร้าสั่งฟ้าฝากหาวกับดาวไกล
                                                                                       เธออยู่ไหนน้ำฟ้า,น้ำตาคน

                                                                                       ร่วงลงดินถิ่นเก่ากับเงามืด
                                                                                       ยามฟ้าฝืดฝั่งคอยเหมือนรอยหม่น
                                                                                       จะยิ้มหยอกหมอกมั่วหรือตัวตน
                                                                                       แล้วรอฝนฝากคำมาย้ำยิน

                                                                                       เย็นอยู่ด้วยดื่มด่ำอันฉ่ำชื่น
                                                                                       ที่เติมตื่นตามแนวแววถวิล
                                                                                       ชูชีวิตทิศทางหว่างฟ้าดิน
                                                                                       สะท้อนถิ่นทำนองรองอรุณ
                                                                                                        ..
                                                                                       บริบทเริ่มต้นของคนกล้า
                                                                                       กาลเวลาล่วงเลยความเคย
คุ้น
                                                                                       จวนตะวันคล้อยบ่ายบอกนายทุน
                                                                                       ไม่อบอุ่นอีกแล้วในแนวเมือง

                                                                                       จะกลับบ้านสานฝันอย่างวันเก่า
                                                                                       เรียนลำเนาน้ำป่าแลฟ้าเฟื่อง
                                                                                       สร้างชีวิตคิดค้นบนลานเรือง
                                                                                       กับช่อเอื้องอุ่นอวลแห่งมวลมิตร


                                                                         ธรรมดา
                                                                                                 ๓ เมษายน ๒๕๕๕
                       

วันพุธที่ 19 กันยายน พ.ศ. 2561

๏ สายสร้อยวรรณศิลป์

                                                                 งานวันเกิดยิ่งใหญ่ใครคนนั้น
                                                                 ฉลองกันในกลุ่มผู้ลุ่มหลง (
นภาลัย ฤกษ์ชนะ)
                                                                 สิ้นขุนแผนแสนสะท้านชาญณรงค์
                                                                 เหลือแต่พงศาวดารตำนานรัก (
ประสิทธิ์ โรหิตเสถียร)

                                                                 ฉันคงแบ่งหัวใจไว้อีกครึ่ง
                                                                 สำรองพิษคิดถึงซึ่งอกหัก (
เอนก แจ่มขำ)
                                                                 อยากจะหนีซ่อนหน้าอำลานัก
                                                                 สักเพียงพักยอมแพ้เลียแผลร้าย (
วาณิช จรุงกิจอนันต์)

                                                                 โอ้ความรักความหวังดังดอกฟ้า
                                                                 เลื่อนลงมาให้สอยแล้วลอยหาย (
สนธิกาญจน์ กาญจนาสน์)
                                                                 จะกี่เดือนกี่ปีไม่มีคลาย
                                                                 เหมือนกับสายเจ้าพระยาตราบตาปี (
สุรีย์ พันเจริญ)

                                                                 เธอโบยบินมาจากอีกฟากฟ้า
                                                                 ย่อมต้องฝ่าลมคว้างกลางวิถี (
อดุล จันทรศักดิ์)
                                                                ไม่อาจเพิ่มเสริมส่งวงกวี
                                                                 แต่พอที่จะทำให้ เกิดไหวตัว (
อำพล สุวรรณธาดา)

                                                                 แม้คิมหันต์ผันผ่านพลิกม่านฝน
                                                                 ความร้อนรนเริงระอุปะทุทั่ว (
อรฉัตร ซองทอง)
                                                                 เพื่อความถูกที่เขาถมจมทั้งตัว
                                                                 เพื่อความกลัวกลับกล้าบั่นอาธรรม (
อุชเชนี)

                                                                 ที่ปราศรัยใช่อ้อนวอนให้อยู่
                                                                 หากให้รู้ก่อนคิดผิดถลำ (
นิภา บางยี่ขัน)
                                                                 จะไม่ด่าจะไม่แช่งแทงใจดำ
                                                                 แต่จะจำนางไว้ให้ติดตา (
เจษฎา วิจิตร)

                                                                 จะอยู่ไหนขอให้นึกระลึกถึง
                                                                 คนที่ซึ่งห่วงรักเธอหนักหนา (
ประยอม ซองทอง)
                                                                 ก๊อก ก๊อก ก๊อก บอกเหตุเจตนา
                                                                 ใครหนอมาเคาะหัวใจในคืนนี้ (
สายพร ปัทมเรขา)

                                                                  อยากเห็นหน้ายอดกมลใครคนนั้น
                                                                  แท้สวรรค์บรรจงส่งเป็นศรี (
ชมพร เพชรอนันต์กุล)
                                                                  ลืมเสียงน้ำตกจากผาชั่วตาปี
                                                                  ลืมชีวีอาบอรุณอบอุ่นไอ (
บุญรอด ปาณปุณณัง)

                                                                  สำหรับเธอที่ฉันเฝ้าฝันหา
                                                                  หากถามว่าคืนนี้นอนที่ไหน (
ทวีสุข ทองถาวร)
                                                                  เขาวางขลุ่ยข่มน้ำตาว้าเหว่ใจ
                                                                  ตอบไม่ได้ดอกหนาข้าคนจร (
เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์)

                                                                  คืนวันนี้ถ้าพี่นอนหนุนหมอนน้อย
                                                                 ใจจงคล้อยคิดถึงน้องเจ้าของหมอน (
สวัสดิ์ ธงศรีเจริญ)
                                                                  ผู้แพ้รักจักช่วยเอ่ยอวยพร
                                                                  ขอบังอรอย่าเศร้าเพราะเขาเอย (
สันทนา ทองบุญส่ง)

                                                                   (ชมพร เพชรอนันต์กุล : ร้อยสายสร้อย)
                                                                   ฉลองวันเกิดพี่ข้าว "ขวัญชนก ทองล้วน"