วันพฤหัสบดีที่ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2561

๏ ครอบครัวดวงตะวัน


                                                                             พบแล้วว่าบทกวีซึ่งมีค่า
                                                                             เกิดแต่นาดินน้ำชุ่มฉ่ำใส
                                                                             สัมผัสรอยควายน้อยในดวงใจ
                                                                             ร่วมรอยไถรอยถากรักรอยแรง

                                                                              มิใช่การไขว่คว้าปรัชญาวิจิตร
                                                                              มิใช่ปรุงประดิษฐ์คิดศัพท์แสง
                                                                              หากแต่ปรนแต่ปรุงทุ่งรักแล้ง
                                                                              ด้วยฝนพรำน้ำแพงแห่งน้ำพจน์

                                                                              เพียงชำแรกรู้สึกในรู้สา
                                                                              ก็รู้ไหวไม้หญ้าอันปรากฏ
                                                                              ทั้งกำเนิดกำหนดอรรถรส
                                                                              และกำสรดกำซาบอาบอกเกรียม

                                                                              ทุ่งปัญญานากวีคือชีวิต
                                                                              เมล็ดพันธุ์ความคิดคือจอบเสียม
                                                                              แดดอารมณ์ลมอารีที่ทัดเทียม
                                                                              ก็ถักเหลี่ยมทอคมได้สมกัน

                                                                               เพลี้ยแมลงแมงร้ายจากเมืองร้อน
                                                                               ทุกรอยบ่อนรอยเบียนกี่เกวียนบั้น
                                                                               คือบทเพลงเร่งเร้าให้เท่าทัน
                                                                               ศาสตราวรรณศิลป์ต้องทรงพลัง

                                                                               ดั่งตะวันดวงนั้นที่ฉานฉาย
                                                                               ทุกอณูกรวดทรายได้แฝงฝัง
                                                                               ร้อนคือเย็น เย็นคือร้อนซ่อนตอซัง
                                                                               ในนาปีนาปรังทั้งนาคร

                                                                               พบแล้วว่าบทกวีมีเสียงเรียก
                                                                               ให้เรารู้สำเหนียกในอักษร
                                                                               ให้ตื่นรับอรุณอุ่นอาทร
                                                                               พลิกหัวไร่ปลายดอนก่อนอัสดง

                                                                               และที่สุดบทกวีก็บอกว่า
                                                                               ราคาของบทกวีที่สูงส่ง
                                                                               คือเลือดเนื้อจิตวิญญาณที่จารผจง
                                                                               และดำรงอยู่ในหัวใจกวี

                                                                      จากหนังสือ:ครอบครัวดวงตะวัน
                                                                      ประพันธ์โดย อ.ศิวกานท์ ปทุมสูติ
          
 

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น