วันอาทิตย์ตื่นสายสะพายเป้
เดินเตร็ดเตร่ตามใจจะไปป่า
เที่ยวชมนกชมไม้สบายตา
ซุกซอกผาพันดอนในตอนเย็น
เดินไปเรื่อยเมื่อยพักทักผีเสื้อ
ต้นมะเดื่อริมทางค่างก็เห็น
กินกันทั่วถึงกันที่มันเป็น
ไม่มีเหม็นขี้หน้าว่าตนโต
ต่างสายพันธุ์ลัลล้านะหน้าฝน
จะมีหม่นบ้างไหมตอนไก่โห่
นั่นน่ะลิงชิงราวต้นตะโก
ไข่พะโล้ไม่มีนี่ไกลเมือง
ทานข้าวเที่ยงเลี้ยงมดหมดภาระ
เดินเปะปะไปต่อ นั่นช่อเอื้อง
อยู่สูงสวยด้วยดี หมีชำเลือง
รังผึ้งเหลืองล่อใจจะไปกิน
บ่ายบอกทางข้างหน้าผาพันดอน
ไปถึงก่อนค่อยกลับคำนับถิ่น
นกนานานักร้องแล้วโบยบิน
บอกนัยยะจะสิ้นแสงตาวัน
ค่ำอาจหลงทางเทียวที่เปลี่ยวป่า
แจ้งก็หาไม่พบบรรจบฝัน
มืดแจ้งจึงรู้เรามีเท่ากัน
ชีวิตสั้นเหลือเกินนักเดินทาง
ธรรมดา
๑๕ กรกฎาคม ๒๕๖๑
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น