หมอกภูผาพรรณรายสายน้ำใส
ทุ่งแสงทองท้องน้ำวามวิไล
ลมพลิ้วไหวหว่านหวานนิทานดาว
เก็บดอกไม้มาฝากจากความฝัน
แสงตาวันวาดรุ้งจรุงหาว
ปาฏิหาริย์หว่านหวังสะพรั่งพราว
หมู่เมฆขาวเคลื่อนคละเริงระบำ
เขียนความฝันฝากใจในมิ่งมิตร
วาดวิจิตรจันทร์ดาว คราวถลำ
จินตนาถาโถมชโลมคำ
ให้ชื่นฉ่ำชีวิตจิตวิญญาณ
ชื่นอุษาในทรวงทุกช่วงเช้า
กล่อมขวัญเจ้าละไมในวันหวานแต้มโลกรุ้งเลอสรวงด้วยดวงมาน
ท่องทิพย์ธารโลกศิลป์อจินไตย
โพ้นทะเลเห่ห้อมล้อมรวงคลื่น
ค่ำดาษดื่นดาราโรยฟ้าใหม่มุ่งมโนนั่นฟ้าสุราลัย
ปั้นด้วยไฟน้ำดินรินอารมณ์
แล้วปรุงเปลี่ยนเขียนท้องทะเลลึก
นิมิตหมึกน้ำค้างสร้างผสมระรื่นโรยโบยโบกแห่งโลกกลม
ก็พร่างพรมด้วยรักพักพิมาน
..
คั่นความจริงรัญจวนจึงล้วนโลก
ใสซึ้ง โศก ศรัทธา ปาฏิหาริย์
สมมุติผุดบัญญัติมิทัดทาน
ทั้งขมหวานวันวัยในวังวน
เฝ้าขีดเขียนเรียนโลกประโยคหยั่ง
ผ่านภวังค์หวั่นไหวในห้วงหน
สุขทุกข์ท่ามวิถีเสรีชน
ซึ่งผลิผลพรรณนามาเป็นกลอน
ธรรมดา
๒๗ มกราคม ๒๕๕๕ 
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น