มองสิที่ฟ้าไกลเห็นไหมนั่น
ดวงดาวทั้งใหญ่น้อยนับร้อยพัน
ต่างประชันขันแข่งแสงแวววาว
เหมือนดังจะประกาศอำนาจใหญ่
ว่าดวงใจแสงเด่นเป็นจอมหาว
และมองสิช่องว่างระหว่างดาว
ม่านมืดยาวพาดฟ้ายามราตรี
อาณาเขตห้วงหาวแม้ดาวผอง
กระพริบส่องแสงสว่างอย่างเต็มที่ แต่ความมืดรายล้อมดาวย่อมมี
รัศมีส่งไปไม่ถึงกัน
ดาวก็เหมือนกับกมลคนทั้งหลาย
มีแต่หมายแก่งแย่งและแข่งขัน
คนอื่นยู่อย่างไรไม่สำคัญ
คนอื่นยู่อย่างไรไม่สำคัญ
ตนเท่านั้นแหละที่ดีกว่าใคร
คุณธรรมสิ้นผู้ยอมรู้จัก
ขับความรักกระเจิงเหลิงความใคร่
ช่วงต่อของช่องว่างระหว่างใจ
ช่วงต่อของช่องว่างระหว่างใจ
ยิ่งมืดไปกว่าฟ้ายามราตรี
ความมืดระหว่างดาวต่อดาวนั้น
เมื่อถูกแรงแสงตะวันมันก็หนี
แต่ความมืดระหว่างใจนั้นไม่มี
แต่ความมืดระหว่างใจนั้นไม่มี
หนทางที่ขับไล่มันได้เลย
อ.ปิยพันธ์ จัมปาสุต พ.ศ.๒๕๐๙
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น