วันพุธที่ 17 ตุลาคม พ.ศ. 2561

“ อยู่เพื่ออะไร ”

ฉันอยู่เพื่อบุคคลที่ฉันรัก
ซึ่งใจซื่อถือศักดิ์สุจริต
และรักฉันมั่นมานปานชีวิต
ในความผิดความหลงปลงอภัย

ฉันอยู่เพื่อหน้าที่ที่พันผูก
เพื่อฝังปลูกความหวังพลังไข
                                                                                       เป็นท่อธารรักท้นล้นพ้นไป
                                                                                       หล่อดวงใจแล้งรื่นให้ชื่นบาน

                                                                                       ฉันอยู่เพื่อค้นคว้าหาสัจจะกลาง
                                                                                       โมหะอ้างเกียรติเบียดประหาร
                                                                                        เพื่อสื่อแสงแจ้งสว่างพร่างตระการ
                                                                                        กลางวิญญาณมืดมิดอวิชชา

                                                                                        ฉันอยู่เพื่อดวงใจที่ไร้ญาติ
                                                                                        ที่แร้นแค้นแคลนขาดวาสนา
                                                                                        เพื่อรอยยิ้มพริ้มยลปนน้ำตา
                                                                                        บนดวงหน้าโศกช้ำระกำกรม

                                                                                        ฉันอยู่เพื่อเยื่อใยใจมนุษย์
                                                                                        บริสุทธิ์สอดผสานงานผสม
                                                                                        เป็นเกลียวมั่นขันแกร่งแรงกลืนกลม
                                                                                        พายุร้ายสายลมมิอาจรอน

                                                                                        ฉันอยู่เพื่อความฝันอันเพริศแพร้ว
                                                                                        เมื่อโลกแผ้วหลุดพ้นคนหลอกหลอน
                                                                                        เมื่ออามิสฤทธิ์แรงแท่งทองปอนด์
                                                                                        มิอาจคลอนใจคนให้หม่นมัว

                                                                                        ฉันอยู่เพื่อยุคทองของคนยาก
                                                                                        ที่เขาถากทรกรรมซ้ำปั่นหัว
                                                                                        เพื่อความถูกที่เขาถมจมทั้งตัว
                                                                                        เพื่อความกลัวกลับบ้าบั่นอาธรรม

                                                                                        เพื่อโลกใหม่ใสสะอาดพิลาศเหลือ
                                                                                        เมื่อคนเอื้อไมตรีอวยไม่ขวยขำ
                                                                                        เพื่อแสงรักส่องรุ่งพุ่งเป็นลำ
                                                                                        สว่างนำน้องพี่มีชัยเอย

                                                                                         อุชเชนี
                                                                                ขอบฟ้าขลิบทอง พ.ศ.๒๔๙๓
                            
 

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น