ขวัญจะเร่ร่อนคว้างถึงกลางหาว
แล้ววอนถามความหมองของหมู่ดาว
ซ่อนแสงพราวพรุบพรู่อยู่ทำไม
เห็นใครคว้างอย่างนี้มีไหมเล่า
จะว่าเศร้าก็ไม่เศร้า ดาวรู้ไหม
หากแต่ว่าแพ้ตัวแพ้หัวใจ
ที่เฉยเมยซ่อนไว้ซึ่งไยดี
เห็นเคยเห็นดาวคว้างอย่างคนเคว้ง
ปลอบตัวเองอุ่นใจอย่างไรนี่
หรือแอบหมอกหยอกฟ้ามานานปี
จนดาวมีฟ้าเสมือนเป็นเพื่อนคิด
อิจฉาดาวพราวแสงเหมือนแสร้งเยาะ
กระทบเหมาะแววว้างตรงกลางจิต
ตาจึงวาบปลาบละห้อยเพียงน้อยนิด
แล้วเม้นมิดซ่อนหมายอยู่อย่างเดิม
เพราะรักสิทธิ์อิสระเกินจะทุกข์
จึงซ่อนซุกความรู้สึกไม่ฮึกเหิม
เมื่อดาวหมายปรายตามาเยาะเติม
ชีวิตเพิ่มสิ่งใด รู้ไหมดาว
เพิ่มชีวิตเข้มแข็งให้แกร่งกล้า
ให้เชิดหน้าท้ามองถึงห้องหาว
ยิ้มเยาะโลกโชคชะตามานานยาว
ซ่อนน้ำพราวท่วมทั่วรดหัวใจ
ประพันธ์โดย: ม.ร.ว. อรฉัตร ซองทอง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น