ลืมเรื่องกลุ้มสับสนแต่หนหลัง
ลืมความโกรธความเครียดความเกลียดชัง
เติมพลังความสุขคลายทุกข์ตรม
ฟังใบไม้ร้องเพลงบรรเลงแว่ว
เสียงพ้อแผ่วพลิ้วผ่านสานผสม
ดูผีเสื้อเริงร่ายล้อสายลม
ที่พร่างพรมพัดพรูอยู่ล้อมกาย
ทุกคืนวันอย่ามัวกลัวจะสาย
สารพันปัญหาที่ท้าทาย
ค่อยคลี่คลายเป็นข้ออย่าท้อใจ
มาเถอะเพื่อนร่วมฝันวรรณศิลป์
มาร้อยรินมธุรสแสนสดใส
โลกมิร้างสว่างทั่วกลัวไปใย
สิ่งแปลกใหม่รอเราเฝ้าติดตาม
มาร้อยรินมธุรสแสนสดใส
โลกมิร้างสว่างทั่วกลัวไปใย
สิ่งแปลกใหม่รอเราเฝ้าติดตาม
หมั่นทำใจให้พิสุทธิ์ทุกจุดเกิด
มิเลอเลิศก็ไม่ให้ใครหยาม
คนจะดีนั้นไซร้ใช่รูปงาม
ใครจะทรามช่างเขาเราอย่ามอง
มิเลอเลิศก็ไม่ให้ใครหยาม
คนจะดีนั้นไซร้ใช่รูปงาม
ใครจะทรามช่างเขาเราอย่ามอง
จงปล่อยวางหัวใจให้อ่อนนุ่ม
ทิ้งความกลุ้มความเหงาความเศร้าหมอง
โลกของเรายังมีฟ้าสีทอง
ที่เรืองรองวับวาวยามก้าวเดิน
ทิ้งความกลุ้มความเหงาความเศร้าหมอง
โลกของเรายังมีฟ้าสีทอง
ที่เรืองรองวับวาวยามก้าวเดิน
โดย..นก สุวิมล / ชมรมนักกลอนอักษรสยาม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น