“ แม่ ” (ข้ามขอบฟ้า)

ดื่นดึกหนาวดาวเด่นเย็นยะเยียบ
เสียงความเงียบเสียดแทงในแท่งหิน
ล้อแห่งกาลผ่านเลื่อนเหมือนโบยบิน
เสียงแม่ดินรินร่ำคำห่วงใย

แม่โอบเอื้อเผื่อแผ่แก่ลูกสิ้น
อกแม่ดินตระหนี่เคยมีไหม
                                                                                       หากลูกรักรักคืนแม่ชื่นใจ
                                                                                       แม้ลูกไหนไม่รักไม่หักราน

                                                                                       ในรวงข้าวแม่ผสมนมอร่อย
                                                                                       ในลำอ้อยแม่ผสมน้ำนมหวาน
                                                                                       กลีบดอกเอื้องแม่แต่งสีแบ่งบาน
                                                                                       ชูช่อก้านคลี่พวงยวงระย้า

                                                                                       เรียงลำไผ่แม่สอนให้อ่อนพลิ้ว
                                                                                       ขับเพลงผิวแผ่วกล่อมถนอมป่า
                                                                                       หยาดน้ำค้างพร่างแพรวแนววนา
                                                                                       คือน้ำตาเต็มตื้นแม่ชื่นชม

                                                                                       ขอลูกผองของแม่แผ่ความรัก
                                                                                       ร่วมทอถักแทนแพรให้แม่ห่ม
                                                                                       คุ้มแรงร้อนผ่อนแสงร้อนแรงลม
                                                                                       หยุดเคืองข่มงอแงรังแกกัน

                                                                                       ประพันธ์โดย : อ.มะเนาะ ยูเด็น