วันอาทิตย์ที่ 2 กันยายน พ.ศ. 2561

๏ สุข.ทุกข์.ท่วม.รวมใจไทย

                                                                     
                                                                     ท่ามแผ่นผืนคืนวันสรรค์ชีวิต
                                                                     เราลิขิตสิทธิ์สู้สู่จุดหมาย
                                                                     ต่างเติมฝันมั่นมุ่งดั่งรุ้งพราย
                                                                     ต่างปีนป่ายสายสร้างอย่างเสรี

                                                                     ร้อยรอยยิ้มอิ่มอาบให้ซาบซึ้ง
                                                                     ในคำนึงพึ่งพาภาพวิถี
                                                                     ต่างอบอุ่นหนุนค่าสามัคคี
                                                                     ทุกถิ่นที่ทั้งผองพี่น้องไทย

                                                                      เช่นนี้เล่าเก่าก่อนจะร้อนหนาว
                                                                      กับเรื่องราวลำเค็ญเซ่นสมัย
                                                                      ป่าปิดเมืองเนืองหนุนสมดุลใด
                                                                      เหตุปัจจัยให้ผืนหล้าบ่านที

                                                                      โอบอุ้มจะรุมร้ายหมายขย้ำ
                                                                      โถมกระหน่ำน้ำหลากพรากวิถี
                                                                       พลัดถิ่นฐานโถมทุกข์สุขเคยมี
                                                                       มาบัดนี้กี่พลีแล้วระทมทน

                                                                       ใยแผ่นดินร้องไห้เป็นสายน้ำ
                                                                        นิยามย่ำสยามยิ้มลิ้มรอยหม่น
                                                                        ขอวิงวอนพรฟ้ามาดาลดล
                                                                        เภทภัยพ้นพี่น้องทั้งผองพลัน

                                                                        เถิด.อย่าท้อรอจำนนจนใจสู้
                                                                        อย่าหยุดอยู่อย่างสิ้นหวังนั่งหวาดหวั่น
                                                                        ขอแค่ใจไม่ล้าลงจาบัลย์
                                                                        ยังมีวันวาดฟ้าดาราราย

                                                                        ปลอบโยนยามยากไร้ให้แรงหวัง
                                                                        ให้กำลังยังใจอยู่หารู้หาย
                                                                         ฝ่าชะตาท้าทนที่ท้าทาย
                                                                         ผ่านภัยร้ายได้ด้วยไทยไม่ทิ้งกัน

                                                                         แรงใฝ่ดีที่เกื้อกูลจะพูนเพิ่ม
                                                                         มาสร้างเสริมเติมใจไร้ขีดขั้น
                                                                         ร้อยรวมไทยด้วยหัวใจใฝ่ถึงกัน
                                                                         ร้อยผูกพันผ่านลมพาว่าห่วงใย ฯ
                                                              
                                                                        รรมดา
                                                                                    พ..๒๕๕๔
                                          


 

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น