๐ บ้าน ๐(สาลินีฉันท์ ๑๑)

                                                            เกิดมามีอาศัย             จะเล็กใหญ่ก็ยินยล

                                                            บ้านเรารับเอาผล        พิสิฐทรง ณ คงควร

                                                            ยินดีมีน้อยมาก           ฤ ลำบาก บ ผันผวน

                                                            ต่างจุดชำรุดรวน         และหลายจุดก็ทรุดทรง

                                                            ซ่อมส่องจึงผ่องผล      พยุงจนจะอ่าองค์

                                                            บ้านเราใครเขาหลง     พิไลเหลือจะเชื่อชม

                                                            หลังคาหน้าต่างตัว       ระเบียงรั้วระวังลม

                                                            ขาเข่าดังเสาสม            สภาพพร้อมผดุงเดิน

                                                            บ้านดีดั่งมีมนต์            มิขัดสนสภาพเพลิน

                                                            จิตด้วยไม่ขวยเขิน        ขนาบเน้นประเด็นดี

                                                            กายจิตสัมฤทธิ์โลก      จะสุขโศกก็ศักดิ์ศรี

                                                            คุณค้ำสัมมามี               สุภัคผองประคองควร ๚
                                

                                                                             ธรรมดา

                                                                         ๑๕/ ๑๒/ ๒๕๖๒

๐ คลื่นคำนับ ๐

                                                                           ขณะลมล้อคลื่นให้ครื้นเครง

                                                                           เข้าข่มเหงความเงียบเคยเลียบง่าย

                                                                           ทั่วทะเลเริ่มลุ้นความวุ่นวาย

                                                                           แล้วลางร้ายคนเรือ ก็เมื่อนั้น

                                                                           เมฆทะมึนมามากจากท้องฟ้า

                                                                           กลบแสงเดือนดาราให้ฝ้าฝัน

                                                                           คนเรือจะเหลือไรในชีวัน

                                                                           หากต้องหันหัวเรือยอมเชื่อฟัง

                                                                           คนมีความทะนงที่หลงเหลือ

                                                                           พอสืบเชื้อศรัทธาให้กล้าหวัง

                                                                           วัดใจตัวกลัวตายต้องพ่ายพัง

                                                                           หรือรอหลั่งน้ำตาเพื่ออาลัย

                                                                           อยู่เหนือน้ำหนักอึ้งถึงดวงจิต

                                                                           เห็นทุกทิศสะเทือนการเคลื่อนไหว

                                                                           เติมอัตราเต้นรัวของหัวใจ

                                                                           แต่การให้หันกลับยังอับอาย

                                                                           สู้โทสาพายุ ปะทุทั่ว

                                                                           แข่งความกลัวกี่กล้าเอามาขาย

                                                                           ทุ่มใจซื้อหมดใจไม่เสียดาย

                                                                           แลกจุดหมายการมุ่งสู่พรุ่งนี้

                                                                           คลื่นลูกแล้วลูกเล่าโถมเข้าใส่

                                                                           จะหนักไหนเท่าหนักในศักดิ์ศรี

                                                                           ลูกชาวเลร้องท้า โดยท่าที

                                                                           เพื่อต้องมีหวังอยู่ให้สู้ชน

                                                                           คืนยาวนานน้ำฟ้าความบ้าคลั่ง

                                                                          ไม่รู้หลังหน้านับความสับสน

                                                                           ฝ่าคลื่นซัดซวนเซร้อยเล่ห์กล

                                                                           กว่าจะพ้นคมคลื่นที่กลืนกิน

                                                                           เหนื่อยไม่น้อยน้ำเค็มยังเข้มค่า

                                                                           หากความกล้าแลกรับเป็นทรัพย์สิน

                                                                           คงไม่มาไกลมากจากแผ่นดิน

                                                                           แทบพังภินท์ย่อยยับคนจับปลา

                                                                           เพื่อครอบครัวหลายคนอยู่บนฝั่ง

                                                                           แบกความหวังไว้หนักต้องรักษา

                                                                           ลูกชาวเลต้องรอดปลอดภัยมา

                                                                           คำสัญญาย้ำอยู่ ลูกผู้ชาย

                                                                            ธรรมดา

                                                                                ๒๖/๑๑/๒๕๖๒